قهوه چیست؟

قهوه چیست؟

قهوه.
نوشیدنی‌ای جادویی که حتی کسل‌ترین صبح‌ها را بهتر می‌کند و همراه همیشگی روزهای کاری شلوغ است (به‌ویژه وقتی که صبح زود جلسه‌ای مهم دارید). اما تا به حال فکر کرده‌اید این نوشیدنی محبوب و پرطرفدار از کجا می‌آید؟ اگر در حال خواندن این مطلب هستید، احتمالاً به دنبال پاسخ همین سؤال‌اید.
قهوه، نوشیدنی‌ای است که از دانه‌های برشته‌شده‌ی گیاه کافئا (Coffea) تهیه می‌شود. این گیاه که با شرایط مناطق گرمسیری همساز است، به‌خاطر دانه‌های ارزشمندش کشت می‌شود. دانه‌ها از داخل گیلاس‌های قهوه استخراج و فرآوری می‌شوند و سپس در مراحل بعدی برشته، آسیاب و دم می‌شوند تا به نوشیدنی‌ای لذت‌بخش و معطر تبدیل شوند. دلیل اصلی شهرت قهوه، وجود کافئین است؛ ماده‌ای طبیعی که ذهن را بیدار و بدن را پرانرژی می‌کند.
سفر قهوه از مزرعه تا فنجان، مراحل متعدد و مهمی دارد: برداشت گیلاس‌های رسیده‌ی قهوه، جداسازی دانه‌ها از میوه، برشته‌کاری برای ایجاد طعم‌های عمیق و دلپذیر، آسیاب کردن با اندازه‌ی مناسب و در نهایت دم‌کردن. این سفر با طعم‌هایی شگفت‌انگیز در فنجانی از قهوه به پایان می‌رسد. نتیجه‌ی این فرآیند، نوشیدنی‌ای است که به دلیل آرومای قوی و پروفایل‌های طعمی خاص، بسیار مورد تحسین قرار می‌گیرد. بسته به نوع دانه، روش برشته‌کاری و شیوه‌ی دم‌کردن، آروما و طعم قهوه می‌تواند بسیار متفاوت باشد و تجربه‌ای تازه و منحصربه‌فرد برای هر فنجان به همراه داشته باشد.
حالا بیایید به تاریخچه‌ی جذاب و اهمیت اقتصادی این پدیده‌ی فرهنگی در جهان نگاهی بیندازیم.

 

تاریخچه‌ی قهوه

تاریخچه‌ی قهوه به اندازه‌ی خود نوشیدنی پربار و پیچیده است. گفته می‌شود قهوه در جنگل‌های باستانی اتیوپی کشف شد؛ جایی که یک چوپان به نام کالدی متوجه شد بزهایش پس از خوردن میوه‌هایی از یک درخت خاص، بسیار پرانرژی می‌شوند. تصور چنین صحنه‌ای جالب است! کنجکاوی کالدی او را واداشت تا خود نیز این میوه‌ها را امتحان کند و همان انرژی را تجربه کرد. خبر این میوه‌های شگفت‌انگیز به‌سرعت پخش شد و سرانجام به شبه‌جزیره‌ی عربستان رسید.
تا قرن پانزدهم، قهوه در یمن کشت می‌شد و به بخشی جدایی‌ناپذیر از فرهنگ خاورمیانه تبدیل شده بود. کافه‌ها، که به نام «قهوه‌خانه» شناخته می‌شدند، در شهرهای مختلف خاور نزدیک پدیدار شدند و به مراکزی برای گردهمایی‌های اجتماعی، گفتگو، موسیقی و تبادل فرهنگی بدل گشتند. اما داستان قهوه در این‌جا متوقف نشد.
قهوه در قرن هفدهم به اروپا راه یافت و خیلی زود جای خود را در خانه‌ها باز کرد. تا اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، قهوه به کالایی جهانی تبدیل شد و هر منطقه فرهنگ خاص خود را در ارتباط با این نوشیدنی جادویی توسعه داد.

 

انواع دانه‌های قهوه

 قهوه از چه چیزی درست شده است؟ بله، دانه‌ها.

اما انواع بی‌شماری از دانه‌ها وجود دارد. در ادامه چند منطقه اصلی که دانه‌های قهوه از آن‌جا برداشت می‌شوند و طعم‌هایی که می‌توانید از این دانه‌ها انتظار داشته باشید آورده شده است.

دانه‌های روبوستا: دانه‌های قهوه روبوستا به دلیل طعم‌یادهای قوی و واضح و میزان کافئین بالاتر نسبت به انواع دیگر معروف هستند. این دانه‌ها عمدتاً در آفریقا و جنوب شرق آسیا رشد می‌کنند و در ترکیبات اسپرسو و قهوه‌های فوری استفاده می‌شوند. روبوستا طعمی تلخ‌تر و اسیدیته کمتری دارد و طعم‌یادهای خاکی و چوبی در طعم آن برجسته‌تر هستند.

دانه‌های عربیکا: دانه‌های قهوه عربیکا به دلیل طعم نرم، پیچیده و آرومای دلپذیرشان محبوب هستند. این دانه‌ها در ارتفاعات بالاتری در مناطقی مانند آمریکای لاتین، آفریقا و آسیا کشت می‌شوند و طیف وسیعی از طعم‌ها، از شیرین و میوه‌ای تا مغزی و شکلاتی را همراه دارند. عربیکا نسبت به روبوستا تلخی کمتر و کافئین پایین‌تری دارد.

دانه‌های لیبریکا: دانه‌های لیبریکا به دلیل طعم منحصربه‌فرد دودی و شکل بزرگ و نامنظمشان شناخته می‌شوند. این دانه‌ها عمدتاً در غرب آفریقا و جنوب شرق آسیا رشد می‌کنند و طعمی قوی و واضح با طعم‌‌یادهای گلی و میوه‌ای دارند. لیبریکاها در بازار جهانی کمتر رایج هستند، اما به دلیل ویژگی‌های خاص خود ارزشمندند.

دانه‌های اکسلزا: دانه‌های قهوه اکسلزا، که نوعی از لیبریکا هستند، بیشتر در جنوب شرق آسیا رشد می‌کنند و به دلیل طعم ترش، میوه‌ای و کمی اسیدیتی به ترکیبات قهوه پیچیدگی می‌بخشند. اکسلزا معمولاً برای ایجاد روشنایی و تعادل در رست‌های تیره استفاده می‌شود و به طعم‌یاد کلی عمق منحصربه‌فردی می‌‌دهد.

 

رُست‌های قهوه

احتمالاً اگر طرفدار قهوه باشید، یک نوع رُستِ موردعلاقه هم دارید. اگر هنوز نوع رُست محبوب خودتان را پیدا نکرده‌اید، شاید همین‌جا آن را کشف کنید!

رُست روشن: رُست‌های روشن به تن‌واری سبک‌تر و اسیدیته‌ی بالاتر شناخته می‌شوند. این نوع رُست بیشتر طعم‌یادهای اصلی دانه‌ی قهوه را حفظ می‌کند و اغلب با طعم‌یادهای میوه‌ای و گلی همراه است. دانه‌ها در این حالت به دمای داخلی حدود ۳۵۶ تا ۴۰۱ درجه‌ی فارنهایت (۱۸۰ تا ۲۰۵ درجه‌ی سانتی‌گراد) می‌رسند.

رُست متوسط: رُست‌های متوسط تعادلی میان طعم، آروما و اسیدیته ایجاد می‌کنند. این دانه‌ها دارای شیرینی برجسته‌تر و رنگی کمی تیره‌تر هستند و به دمای داخلی حدود ۴۱۰ تا ۴۲۸ درجه‌ی فارنهایت (۲۱۰ تا ۲۲۰ درجه‌ی سانتی‌گراد) می‌رسند.

رُست تیره: رُست‌های تیره طعمی جسورانه، با تن‌واری کامل و اسیدیته‌ی پایین‌تر دارند. دانه‌ها به دمای داخلی حدود ۴۳۷ تا ۴۴۶ درجه‌ی فارنهایت (۲۲۵ تا ۲۳۰ درجه‌ی سانتی‌گراد) می‌رسند و رنگی تیره‌تر و سطحی روغنی‌تر پیدا می‌کنند.

رُست فوق‌تیره: رُست‌های فوق‌تیره که به نام رُست فرانسوی یا ایتالیایی نیز شناخته می‌شوند، طعمی دودی و قوی با تلخی ملایم ارائه می‌دهند. این دانه‌ها به دمای داخلی بیش از ۴۴۶ درجه‌ی فارنهایت (۲۳۰ درجه‌ی سانتی‌گراد) می‌رسند و ظاهری بسیار تیره و براق دارند.

 

روش‌های فرآوری قهوه

فرآوری قهوه، گیلاس‌های خام را به دانه‌هایی تبدیل می‌کند که دم می‌کنیم و از آن‌ها لذت می‌بریم. این فرآیند طعم، آروما و شخصیت کلی هر فنجان را شکل می‌دهد. درک روش‌های مختلف فرآوری، تفاوت‌های منحصربه‌فرد هر روش را آشکار می‌سازد و میزان اسیدیته یا شیرینی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در ادامه، نگاهی به سه روش اصلی فرآوری قهوه می‌اندازیم:

فرآیند مرطوب (خیس): در این روش، میوه‌ی گیلاس قهوه پیش از خشک شدن به‌طور کامل از دانه‌ها جدا می‌شود. این فرآیند منجر به تولید قهوه‌هایی با طعم شفاف و روشن، همراه با اسیدیته‌ای برجسته می‌شود. روش شسته‌شده به برجسته‌سازی ویژگی‌های ذاتی دانه، مانند منشأ، گونه و تنوع آن، کمک می‌کند. اگرچه این فرآیند به تلاش و منابع بیشتری نیاز دارد، نتیجه‌ی نهایی قهوه‌ای باکیفیت و طعمی یکنواخت است که توسط بسیاری از متخصصان قهوه تحسین می‌شود.

فرآیند طبیعی (خشک): در فرآیند طبیعی، گیلاس قهوه به‌صورت کامل خشک می‌شود و دانه‌ها پس از آن استخراج می‌شوند. این روش اغلب طعمی میوه‌ای و پیچیده به قهوه می‌بخشد، زیرا دانه‌ها طی خشک شدن، بخشی از قندهای طبیعی میوه را جذب می‌کنند. قهوه‌های فرآوری‌شده به روش طبیعی معمولاً تن‌واری سنگین‌تر و شیرینی بیشتری دارند. این فرآیند برای مناطقی با اقلیم خشک و آفتابی مناسب است و در کشورهایی مانند اتیوپی و برزیل بسیار رایج است.

فرآیند عسلی: فرآیند عسلی به‌عنوان روشی ترکیبی، بخشی از لایه‌ی مخاطی میوه را روی دانه‌ها باقی می‌گذارد تا همراه آن‌ها خشک شود. این روش به قهوه طعمی شیرین و شربتی، با اسیدیته‌ای متعادل و تن‌واری غنی می‌بخشد. قهوه‌های فرآوری‌شده به روش عسلی، ترکیبی از ویژگی‌های مثبت روش‌های شسته‌شده و طبیعی را ارائه می‌دهند. درجات مختلف فرآوری عسلی—مانند عسلی زرد، قرمز و سیاه—بسته به میزان لایه‌ی مخاطی باقی‌مانده، طعم‌های متنوعی ایجاد می‌کنند که تجربه‌ای منحصربه‌فرد از قهوه را به ما می‌دهند.

هر یک از این روش‌ها، با تأثیر بر طعم، شیرینی و آروما، شخصیت منحصربه‌فردی به دانه‌های قهوه می‌بخشند و فرآوری را به یکی از مراحل حیاتی در سفر قهوه از مزرعه تا فنجان تبدیل می‌کنند.

 

مناطق کشت قهوه

آفریقا:
آفریقا به‌عنوان مهد قهوه، به دلیل اسیدیته‌ی برجسته و پروفایل‌های طعمی پیچیده، شهرت دارد. اتیوپی و کنیا از برجسته‌ترین تولیدکنندگان این منطقه‌اند.

·      اتیوپی: قهوه‌های اتیوپیایی با ویژگی‌هایی شبیه به شراب، طعم‌های غنی و میوه‌ای، و یادآورهای گلی، شهرت جهانی دارند.

·      کنیا: قهوه‌های کنیا دارای بدنه‌ای پر، اسیدیته‌ای روشن و طعمی مرکباتی‌اند که تجربه‌ای خاص و شاداب به همراه دارند. اقلیم متنوع و ارتفاعات این منطقه به ایجاد طعم‌های منحصربه‌فرد در دانه‌های قهوه کمک می‌کنند و قهوه‌ی آفریقایی را به یکی از محبوب‌ترین گزینه‌ها تبدیل کرده‌اند.

آمریکای مرکزی:
قهوه‌های این منطقه به دلیل طعم متعادل، تن‌واری متوسط و آروماهای تمیز و شفاف مورد توجه قرار می‌گیرند.

·       گواتمالا: دانه‌های قهوه‌ی گواتمالایی اغلب طعمی غنی و شکلاتی دارند که با یادآورهایی از ادویه ترکیب شده است.

·      کاستاریکا: قهوه‌های کاستاریکایی به دلیل اسیدیته‌ی روشن، پایان صاف و طعم‌های شیرین و میوه‌ای شناخته می‌شوند.

خاک آتشفشانی و شرایط رشد ایده‌آل در این منطقه، به تولید دانه‌هایی با ویژگی‌های خاص کمک کرده و شهرتی جهانی به قهوه‌ی این کشورها بخشیده است.

آمریکای جنوبی:
قهوه‌ی آمریکای جنوبی—به‌ویژه از کشورهای برزیل و کلمبیا—از پرطرفدارترین انواع قهوه در جهان است.

·      برزیل: دانه‌های قهوه‌ی برزیلی به‌خاطر طعم ملایم، آجیلی و اسیدیته‌ی کم معروف‌اند و اغلب به‌عنوان پایه‌ای برای ترکیبات قهوه استفاده می‌شوند.

·       کلمبیا: قهوه‌های کلمبیایی با طعمی متعادل، اسیدیته‌ی متوسط و تن‌واری صاف و کامل توصیف می‌شوند.

تنوع اقلیمی بالا در آمریکای جنوبی امکان تولید طیف وسیعی از طعم‌ها را فراهم کرده که می‌تواند نیازهای سلیقه‌های گوناگون را برآورده سازد.

آسیا:
قهوه‌ی آسیایی—به‌ویژه از کشورهای اندونزی، ویتنام و هند—با طعم‌های غنی، خاکی و تن‌واری کامل و قوی شناخته می‌شود.

·       اندونزی:  قهوه‌های تولیدشده در سوماترا و جاوه دارای طعم‌هایی عمیق و پیچیده با یادآورهایی از ادویه و شکلات‌اند.

·       ویتنام: قهوه‌های ویتنامی با طعمی جسورانه و قوی شناخته می‌شوند و اغلب در نوشیدنی‌های سرد سنتی این کشور به کار می‌روند.

·       هند: قهوه‌های هندی دارای تن‌واری صاف و کامل‌اند و یادآورهایی از ادویه و کاکائو در طعم آن‌ها قابل‌توجه است.

هر منطقه از جهان، با شرایط اقلیمی خاص خود، دانه‌هایی منحصربه‌فرد تولید می‌کند که تجربه‌ای متمایز از طعم و عطر را به علاقه‌مندان قهوه ارائه می‌دهد.

 

انواع و طعم‌های قهوه

قهوه کامرشال(تجاری):
قهوه معمولی شامل روش‌های مختلف دم‌آوری از جمله دستگاه‌های قطره‌ای، دمی چکه‌ای و فرانسه است. این نوع قهوه با دم کردن دانه‌های آسیاب‌شده در آب داغ تهیه می‌شود و می‌توان آن را به‌صورت ساده )برای عاشقان طعم خالص قهوه) یا با اضافه کردن موادی مانند شیر، شکر یا خامه میل کرد. طعم قهوه کامرشال به نوع دانه، سطح رست و روش دم کردن بستگی دارد و یادآورهای طعمی متنوعی مانند شکلات، مغزهای آجیلی، میوه‌ها و ادویه‌ها را شامل می‌شود، که هر فنجان را به تجربه‌ای منحصربه‌فرد تبدیل می‌کند.

نوشیدنی‌های اسپرسو:
نوشیدنی‌های اسپرسو با عبور آب داغ تحت فشار از قهوه آسیاب‌شده تهیه می‌شوند و عصاره‌ای غلیظ با طعمی غنی و بافتی کرمی ارائه می‌دهند. این نوشیدنی‌ها پایه بسیاری از گزینه‌های محبوب هستند، از جمله:

لاته: ترکیبی از یک شات اسپرسو و شیر بخار داده‌شده که با لایه‌ای نازک از فوم در بالا کامل می‌شود.

کاپوچینو: شبیه به لاته، اما با نسبت بیشتری از فوم به شیر، که تجربه‌ای قوی‌تر و غنی‌تر ایجاد می‌کند.

ماکیاتو: شات اسپرسویی که با مقدار کمی شیر یا فوم ،«رنگ‌شده» است، برای کسانی که به دنبال تعادل بیشتری بین قهوه و شیر هستند.

هر یک از این نوشیدنی‌ها تعادل منحصربه‌فردی از قهوه و شیر ارائه می‌دهند و تنوعی از گزینه‌ها را برای تمامی ذائقه‌ها فراهم می‌کنند.

نوشیدنی‌های کافه‌‌‌ها با قهوه اسپشالتی:
کافه‌های محلی مکانی ایده‌آل برای تجربه نوشیدنی‌های خاص هستند. این نوشیدنی‌ها شامل طیفی از انتخاب‌های خلاقانه، مانند لاته‌های طعم‌دار، فراپه‌ها، کولدبرو و قهوه‌های نیترو هستند. بسیاری از این نوشیدنی‌ها با ترکیبات طعمی نوآورانه و روش‌های تهیه هنری عرضه می‌شوند و تجربه‌ای جذاب و خاطره‌انگیز از قهوه‌نوشی ایجاد می‌کنند.

هر سبک قهوه، فرصتی است برای کشف طعم‌ها و روش‌های جدید، که نوشیدن قهوه را از یک عادت روزمره به یک ماجراجویی حسی تبدیل می‌کند.

 

میزان کافئین موجود در قهوه 

مقدار کافئین موجود در قهوه می‌تواند بسته به چند عامل، از جمله نوع دانه قهوه، روش دم کردن و اندازه سرو، به شدت متغیر باشد. در اینجا مروری داریم بر میزان کافئین موجود در انواع مختلف قهوه:

دانه‌های قهوه:

·   عربیکا: حاوی حدود ۱.۲٪ کافئین به وزن.

·   روبوستا: حاوی حدود ۲.۲٪ کافئین به وزن، تقریباً دو برابر عربیکا.

·   لیبریکا: معمولاً حاوی ۱.۲ تا ۱.۵٪ کافئین به وزن، مشابه عربیکا اما گاهی بیشتر.

·   اکسلزا: نوعی از لیبریکا، حاوی حدود ۱.۰ تا ۱.۵٪ کافئین به وزن.

 

میزان کافئین بر اساس نحوه‌ی عصاره‌گیری و دم‌آوری

·   قهوه قطره‌ای: یک فنجان استاندارد ۸ اونسی )۲۴۰ میلی‌لیتری) حدود ۹۵ میلی‌گرم کافئین دارد.

·   اسپرسو: یک شات )۱ اونس یا ۳۰ میلی‌لیتر) حاوی تقریباً ۶۳ میلی‌گرم کافئین است. با توجه به حجم کمتر اسپرسو، کافئین آن متمرکزتر است.

·   فرنچ پرس: یک فنجان ۸ اونسی حاوی حدود ۸۰ تا ۱۰۰ میلی‌گرم کافئین است.

·   کولد برو: بسته به غلظت، یک فنجان ۸ اونسی می‌تواند بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلی‌گرم کافئین داشته باشد، به دلیل زمان خیساندن طولانی‌تر.

 

مقدار استاندارد قهوه در ترکیب‌های مختلف:

·   فنجان استاندارد: معمولاً ۸ اونس )۲۴۰ میلی‌لیتری)  حاوی حدود ۹۵ میلی‌گرم کافئین.

·   قهوه بزرگ مثلاً ۱۶ اونس) : می‌تواند بین ۱۵۰ تا ۳۰۰ میلی‌گرم) کافئین داشته باشد، بسته به نوع و روش دم کردن.

 

نوشیدنی‌های خاص:

·   لاته (۸ اونس): شامل کافئین یک شات اسپرسو، حدود ۶۳ میلی‌گرم.

·   کاپوچینو (۸ اونس): مشابه لاته، با حدود ۶۳ میلی‌گرم کافئین.

·   ماکیاتو: بر پایه یک شات اسپرسو، حاوی حدود ۶۳ میلی‌گرم کافئین.

قهوه بدون کافئین:

·   قهوه دی‌کف: کاملاً بدون کافئین نیست، یک فنجان ۸ اونسی حدود ۲ تا ۵ میلی‌گرم کافئین دارد.

 

میزان کافئین و عوامل تاثیرگذار بر آن:

·   نوع دانه: دانه‌های روبوستا تقریباً دو برابر دانه‌های عربیکا کافئین دارند. دانه‌های لیبریکا و اکسلزا نیز محتوای کافئین مشابه یا کمی بالاتر از عربیکا دارند.

·   سطح برشته‌کاری: رست‌های روشن مقدار کمی بیشتر کافئین نسبت به رست‌های تیره حفظ می‌کنند، هرچند این تفاوت اندک است.

·   زمان و دمای عصاره‌گیری: زمان‌های طولانی‌تر و دماهای بالاتر می‌توانند باعث افزایش  میزان استخراج کافئین شوند.

توصیه‌های مصرف روزانه کافئین:

·   مصرف متوسط: بسیاری از پزشکان پیشنهاد می‌کنند که مصرف متوسط قهوه، که ۳ تا ۴ فنجان در روز تا ۴۰۰ میلی‌گرم کافئین تعریف می‌شود، برای بیشتر بزرگسالان ایمن است.

·   حساسیت فردی: حساسیت به کافئین در افراد متفاوت است، بنابراین مهم است که به بدن خود گوش دهید و میزان مصرف را بر اساس نیازتان تنظیم کنید.

 

روش‌های دم کردن قهوه 

پور اور (Pour Over):
روش پور اور شامل ریختن دستی آب داغ بر روی قهوه‌ی آسیاب‌شده در یک فیلتر مخصوص است. این تکنیک به شما امکان کنترل کامل بر فرآیند دم‌آوری را می‌دهد و نتیجه آن فنجانی تمیز و خوش‌طعم با طعم‌های برجسته است. در این روش، آب به‌صورت یکنواخت و پیوسته از میان قهوه عبور می‌کند و طعم‌های متعادل و شفاف دانه‌ها را به‌خوبی استخراج می‌کند. علاقه‌مندان حرفه‌ای به قهوه از پور اور برای نمایش ویژگی‌های منحصربه‌فرد دانه‌ها و تنوع مبدأهای مختلف استفاده می‌کنند.

قهوه قطره‌ای (Drip Coffee):
دستگاه‌های قهوه قطره‌ای، فرآیند ریختن آب داغ روی قهوه آسیاب‌شده را به‌صورت خودکار انجام می‌دهند. آب گرم‌شده از طریق یک فیلتر بر روی قهوه ریخته شده و قهوه‌ی دم‌شده به کمک نیروی جاذبه به داخل قوری هدایت می‌شود. این روش به دلیل سهولت و سرعت، به‌ویژه برای خانه‌ها و محیط‌های کاری بسیار محبوب است.

فرنچ پرس (French Press):
فرنچ پرس از یک پیستون برای جدا کردن قهوه آسیاب‌شده از مایع استفاده می‌کند. قهوه برای چند دقیقه در آب داغ خیسانده می‌شود و سپس با فشار پیستون، قهوه جدا می‌شوند. نتیجه، یک فنجان قهوه با تن‌واری کامل و طعمی عمیق است، زیرا فیلتر فلزی این روش اجازه می‌دهد روغن‌ها و ذرات بیشتری در نوشیدنی باقی بمانند.

اسپرسو (Espresso):
اسپرسو با عبور آب داغ تحت فشار بالا از میان قهوه‌ی آسیاب‌شده تهیه می‌شود. این روش شاتی غلیظ و قوی با بافتی کرمی و طعم‌های فشرده تولید می‌کند. اسپرسو به‌عنوان پایه‌ای برای بسیاری از نوشیدنی‌های محبوب مانند لاته، کاپوچینو و ماکیاتو مورد استفاده قرار می‌گیرد.

کولد برو (Cold Brew):
کولد برو شامل خیساندن قهوه آسیاب‌شده در آب سرد برای ۱۲ تا ۲۴ ساعت است. این روش قهوه‌ای با طعمی ملایم و اسیدیته پایین تولید می‌کند که معمولاً به‌صورت سرد سرو می‌شود. مدت زمان طولانی خیساندن به‌آرامی طعم‌ها را استخراج می‌کند و پروفایلی شیرین، لطیف و آرامش‌بخش ایجاد می‌کند.

هر روش دم‌آوری، تجربه‌ای منحصربه‌فرد ارائه می‌دهد و فرصتی برای کشف جنبه‌های جدیدی از طعم و عطر قهوه فراهم می‌کند.

 

مؤلفه‌های طمعی و عطری قهوه

 طعم‌‌یادها:
طعم‌یادهای قهوه طیف گسترده‌ای از نت‌ها را شامل می‌شوند، از میوه‌ای و گلی گرفته تا آجیلی و شکلاتی، که به منشأ دانه‌ها و میزان رست وابسته است. رست‌های روشن معمولاً نت‌های مرکباتی و روشن را نشان می‌دهند، در حالی که رست‌های متوسط ترکیبی متعادل از شیرینی و غنا را ارائه می‌دهند. در رست‌های تیره، تمرکز بیشتر بر طعم‌های عمیق، برشته‌شده و کاراملی است. این تنوع، نتیجه ویژگی‌های ذاتی دانه‌ها و مهارت در فرآیند رست است که طیفی غنی از تجربه‌های طعمی را همراه دارد.

اسیدیته:
اسیدیته، حس زنده و شادابی است که قهوه هنگام نوشیدن بر روی کام ایجاد می‌کند و به آن انرژی می‌دهد. این ویژگی با منشأ دانه و روش دم کردن متغیر است. دانه‌های قهوه از مناطق آفریقا و آمریکای مرکزی به داشتن اسیدیته بالا مشهور هستند که طعم قهوه را شفاف‌تر و زنده‌تر می‌کند. رست‌های روشن به دلیل حفظ ترکیبات طبیعی دانه‌ها، معمولاً اسیدیته واضح‌تری دارند که قهوه را پیچیده تر می‌کند.

تن‌واری:‌

تن‌واری، حس دهانی قهوه است و می‌تواند از سبک و نازک تا غنی و کرمی متغیر باشد. قهوه‌های سبک‌تر، حسی شبیه به چای و تمیزتر به جا می‌گذارند، در حالی که قهوه‌های با تن‌واری متوسط، بافتی متعادل و رضایت‌بخش دارند. قهوه‌های با تن‌واری کامل که اغلب با روش‌هایی مانند فرنچ پرس یا رست‌های تیره تهیه می‌شوند، حس سنگین‌تر و غنی‌تری را منتقل می‌کنند. تن‌واری به عمق و غنای تجربه نوشیدن قهوه می‌افزاید و نقشی اساسی در لذت‌بخش‌تر شدن آن ایفا می‌کند.

آروما:
آروما یکی از جنبه‌های برجسته و تاثیرگذار قهوه است که شامل طیف گسترده‌ای از رایحه‌ها می‌شود. نوع دانه، سطح رست، و تازگی آن از عوامل کلیدی در شکل‌گیری آروما هستند. دانه‌های تازه‌آسیاب‌شده مجموعه‌ای غنی و پیچیده از آروماها را منتشر می‌کنند که می‌تواند از رایحه‌های گلی و میوه‌ای تا آجیلی، خاکی و حتی دودی متغیر باشد. آروما نه تنها لذت بویایی را فراهم می‌کند، بلکه درک طعم‌های قهوه را نیز بهبود می‌بخشد و عمق بیشتری به تجربه چشیدن اضافه می‌کند. نقش آروما در ایجاد یک تجربه حسی کامل از قهوه، انکارناپذیر است و هر بار نوشیدن آن را به یک لذت چندبعدی تبدیل می‌کند.

 

 

فواید قهوه برای سلامتی

قهوه نه تنها نوشیدنی‌ای محبوب، بلکه برای سلامتی بسیار مفید است. اگر از طرفداران قهوه هستید، به شما تبریک می‌گوییم! این نوشیدنی می‌تواند هوشیاری ذهنی را افزایش دهد، خطر ابتلا به برخی بیماری‌ها را کاهش دهد و به‌عنوان یکی از منابع غنی آنتی‌اکسیدان‌ها، نقش مهمی در بهبود سلامت کلی ایفا کند.

مطالعات نشان می‌دهند که مصرف منظم قهوه می‌تواند خطر دیابت نوع ۲، بیماری پارکینسون و حتی برخی انواع سرطان را کاهش دهد. آنتی‌اکسیدان‌های موجود در قهوه با کاهش التهاب و مقابله با استرس اکسیداتیو، به سلامت سلول‌ها کمک کرده و به افزایش طول عمر منجر می‌شوند.

علاوه بر این، مصرف متعادل قهوه می‌تواند عملکرد شناختی را تقویت کرده، خلق‌وخو را بهبود بخشد و حتی توانایی‌های فیزیکی را افزایش دهد. اما باید توجه داشت که مصرف بیش از حد قهوه ممکن است اثرات منفی مانند بی‌خوابی، افزایش ضربان قلب یا مشکلات گوارشی به همراه داشته باشد.

برای بهره‌برداری حداکثری از فواید قهوه و به حداقل رساندن عوارض جانبی احتمالی، توصیه می‌شود این نوشیدنی را در چارچوب یک سبک زندگی سالم و متعادل مصرف کنید. اگر تا کنون قهوه‌خور نبوده‌اید، این مطلب را  دلیلی برای شروع در نظر بگیرید. و اگر از قبل عاشق قهوه هستید، به شما تبریک می‌گوییم—شما در مسیر یک زندگی سالم‌تر قرار دارید!